ΜΑΣΚΑΡΑΤΑ
Ένας μικροσκοπικός αόρατος δυνάστης στάθηκε ικανός να γκρεμίσει τον αγώνα μιας ζωής για «να πέσουν οι μάσκες». Να δούμε και να μάθουμε να αναγνωρίζουμε πίσω από τα πρόσωπα και τους μορφασμούς την αληθινή φύση των ανθρώπων, να διαβάζουμε την αλήθεια στο βλέμμα τους, να ρίχνουμε φως στις σκοτεινές πλευρές του καθρέφτη της ψυχής τους, να αφουγκραζόμαστε τους ήχους των κυμάτων τους και να καταγράφουμε ανεξίτηλα τις δονήσεις τους.
Αμελούμε τώρα το όλο με επιμέλεια, εστιάζουμε με προσήλωση ευλαβική στην περιοχή ενδεχόμενης εκπομπής πιθανών θανατηφόρων μικροβίων, αποτρέπουμε και αποφεύγουμε την προσέγγιση, περιορίζουμε την αναγνωστική μας ικανότητα, σκάβουμε χαρακώματα χωρίς εξόδους διαφυγής, εκτρέφουμε τις φοβίες, καλλιεργούμε την καρτερία ως μόνη οδό σωτηρίας, κινούμαστε μεταξύ της κοινής νόσου του κοπαδιού ή της ανοσίας της αγέλης, υποτασσόμαστε στο σύνολο, χαρακτηριζόμαστε ως μονάδες και αναμένουμε τα στατιστικά αποτελέσματα, απαλλασσόμαστε από τις αποκλίσεις, επιστρέφουμε στη βίαιη λογική του μέσου ανύπαρκτου ανθρώπου.
Βιώνουμε τώρα το θρίαμβο της πληροφορίας, αποδεχόμαστε την αγαστή συνεργασία των επαϊόντων και των αρχών για την αποτροπή της κατάρρευσης των κοινωνικών δομών με όρους μιας πτωχευμένης οικονομίας και ενός σαθρού κρατικού συστήματος υγείας, συμμετέχουμε εθελουσίως στο πείραμα με την προσδοκία να παραμείνουμε υγιή πειραματόζωα, αποβλέπουμε αιφνιδιαστικά στην επιστήμη που τόσα έχει υποστεί από τις μεταφυσικές αγωνίες, τη συναισθηματική αστάθεια και τη διάχυση της αμάθειας και τη χυδαιότητα της κρατούσας ημιμάθειας.
Πίσω από τόσες μάσκες γύρω μας, πότε άραγε θα ξαναδούμε τα πραγματικά πρόσωπα των ανθρώπων; Κι όταν, μετά από καιρό, αποκαλυφθούν, θα είναι ίδια τα χαμόγελα ή θα έχουν συρρικνωθεί όλα τα συναισθήματα μέσα στα σφιγμένα χείλη; Πόσο εύκολο ή δύσκολο θα είναι να ερεθιστεί πάλι το δέρμα από ένα απαλό άγγιγμα, ένα ζεστό χάδι; Πόσος χρόνος θα χρειαστεί για την αποκαθήλωση της μικροβιοφοβίας και της αποστείρωσης από την καθημερινότητά μας; Είναι αρκετός ένας εμβολιασμός να αναχαιτίσει την καχυποψία για τον συνάνθρωπο που μας απλώνει φιλικά το χέρι; Θα καταφέρουμε να εμπιστευτούμε πάλι το ζωογόνο άρωμα της σωματικής επαφής ή μήπως η κατ’ εντολή τήρηση των κοινωνικών αποστάσεων θα παραμείνει ως δεύτερη φύση;
© Δημήτρης Φιλελές
Πηγή : Μασκαράτα – Δημήτρης Φιλελές – «Εντός των τειχών» – e-musa.gr (e-musa.gr)
