Δίχως σκέπη
Τα όνειρα σαν πρόσφυγες στη γη της ανεργίας
και οι ελπίδες μάταιες σε στάση εργασίας
ζωή μαγγανοπήγαδο δεμένη σε κουβάρι
τα λιγοστά υπάρχοντα πουλάει στο παζάρι.
Σε φυλακή αόρατη χωρίς κλειδιά και τοίχους
αθόρυβα τα βήματα που κυνηγούν τους ήχους
σεργιάνι βγαίνει η σιωπή κρατώντας την απόχη
στης εξουσίας τις ριπές ακίνητοι οι στόχοι.
Οι μέρες δεσμοφύλακες, οι νύχτες κολαστήριο
σαν του φιδιού δαγκωματιά που χύνει δηλητήριο
σκιές χωρίς ταυτότητα περνούν και ξεμακραίνουν
της λησμονιάς το σάβανο στον αργαλειό υφαίνουν.
Τριγύρω σφίγγει ο κλοιός, ζυγώνει το μπουρίνι
σύννεφα μαύρο υψώνεται καπνός απ’ το καμίνι
σκορπίζει ο μέγας ουρανός ολόγυρα τη στάχτη
ο κόσμος σβούρα που γυρνά στης απονιάς τ’ αδράχτι.
Σαράκι ο κήπος της Εδέμ τα σπλάχνα ροκανίζει
φράχτης με συρματόπλεγμα απ’ τη χαρά χωρίζει
ψηλώνει ο πύργος της Βαβέλ, θεριό που ρίχνει μπόι
ανοίγει στόμα διάπλατο και τα παιδιά του τρώει.
Όταν σκουριάζει το κορμί στον δρόμο δίχως σκέπη
παράταιρη που φαίνεται στο παντελόνι η τσέπη
οι υποσχέσεις μπάλωμα στην τρύπα του καθρέφτη
το χειροκρότημα φτηνό και η αυλαία πέφτει.
© Δημήτρης Φιλελές
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΙΛΕΛΕΣ 